Jazzklarinettist Martí Mitjavila Casals (2000) is een nieuw talent uit Barcelona en inmiddels opererend vanuit Amsterdam. Hij won de prestigieuze Prinses Christina Competitie waarmee hij een optreden op het North Sea Jazz Festival verwierf. Hij won ook de professionele jury prijs van het Grachtenfestival Jazz Competitie. Het trio bestaat verder uit Simon Osuma op contrabas en David Puime op drums. Als gasten zijn te horen Joris Roelofs op basklarinet en Gideon Tazelaar op tenorsaxofoon. Mitjavila speelt ook basklarinet op dit album evenals Roelofs, een feest voor mijn oren als fervent liefhebber van dit instrument met zijn bijzondere klank.

Het album begint met een minder bekende compositie van John Coltrane “26 – 2” , we kunnen gelijk genieten van de beide klarinettisten, het nummer vliegt voorbij in een razend tempo opgezweept door de rake klappen van Puime op zijn drumstel. “Airi” is een compositie van Mitjavila, een luchtige melodie met soepel spel van de componist. In de klassieker “How about you” van Burton Lane, horen we voor het eerst Gideon Tazelaar, zijn serene tenorspel mengt zich uitermate geslaagd met de klarinet van Martí. “Lonesome Road”, een andere klassieker, ditmaal van Nathaniel Shilkret laat o.a. een prima bassolo horen van Osuna, deze schreef ook het fraaie “Navajilla” een vlot nummer met Marti uitblinkend op de basklarinet, fijn.

Uitermate sfeervolle klanken horen we in het romantische “Miflors” van Martí, droevige klanken van de basklarinet geven dit nummer een heel speciale uitstraling, een knappe compositie die ook bassist Osuna de mogelijkheid geeft om te excelleren. Het album wordt afgesloten met twee geweldige nummers, het bekende “Mood Indigo” van Duke Ellington en het misschien bij het doorsnee publiek wat minder bekende “We See” van Thelonius Monk. Op beide nummers zijn zowel Roelofs als Tazelaar te horen hetgeen zorgt voor een reeks van superieure solo’s, een prachtig slot van een geweldig album en de ontdekking van een nieuwe ster aan het jazz firmament.

Jan van Leersum.